Przejdź do głównej treści Przejdź do wyszukiwarki

Narodowe Czytanie

Utworzono dnia 30.08.2021

Zapraszamy do udziału w dziesiątej odsłonie Narodowego Czytania. W tym roku lektorzy przeczytają akt I dramatu Gabrieli Zapolskiej "Moralność Pani Dulskiej".

Skrócona Biografia:

Gabriela Zapolska przyszła na świat jako Maria Gabriela Piotrowska herbu Korwin 30 marca 1857 r. w Podhajcach na Wołyniu w  ziemiańskiej rodzinie.

Ostatnie lata swego życia spędziła we Lwowie. Tam też zmarła 17 grudnia 1921 r., pochowana i spoczywa w Alei Zasłużonych

Gabriela Zapolska weszła do historii polskiej literatury jako czołowa przedstawicielka polskiego naturalizmu i jako osoba demaskująca  fałsz małomieszczańskiego stylu życia.

Była jedną z pierwszych „kobiet wyzwolonych” w literaturze polskiej, walczącą emancypantką, utrzymującą się prawie wyłącznie z dochodów płynących z pracy literackiej, publicystycznej i z aktorstwa, dlatego też została uznana za duchową przewodniczkę Stowarzyszenia Równouprawnienia Kobiet Polskich.

Najważniejsze dzieła

"Menażeria ludzka",  "Kaśka Kariatyda", "Wodzirej" , "Zaszumi las", "Ich czworo", "Żabusia".

Opis utworu

Autorka w swym utworze w prześmiewczy sposób opisuje realia życia lwowskiego mieszczaństwa, przejaskrawia jego cechy i ukazuje je za pomocą rodziny Dulskich.

Głową tej rodziny jest matka trojga dzieci Aniela Dulska. Absolutnie podporządkowała sobie męża Felicjana, który od dawna uciszany, pozbawiony prawa głosu w jakiejkolwiek sprawie, zamilkł i nie angażuje się w życie rodzinne.

Aniela jest kobietą chciwą, dwulicową, opacznie pojmującą moralność, która, jak sama mawia, „nie ma czasu myśleć”. Żyje na pokaz. Odzwierciedleniem matki jest Hesia, starsza z sióstr. Młodsza Mela, w przeciwieństwie do pozostałych członków rodziny, ma jeszcze sumienie i nie straciła zdolności rozróżniania dobra i zła.

Najstarszy z rodzeństwa Zbyszek jako jedyny sprzeciwia się matce, jednak jego bunt jest bierny i zamyka się w nocnych wypadach do lokali wbrew  woli matki.

Ciekawostki

Dulszczyzna jako cechy dulszczyzny wymienia się najczęściej: zakłamanie, obłudę i dbanie wyłącznie o pozory – postawy uważane za typowe dla mieszczaństwa tamtych czasoów.